Το σκέφτηκα καλά πριν σχολιάσω τα όσα δήλωσε κυρίως « περί πολιτισμού » στη συνέντευξή του με τη Ματούλα Κουστένη, στην Εφημερίδα των Συντακτών, ο Λεωνίδας Καβάκος. Tα περί πολιτικής τα αφήνω γιατί δεν ξέρω πώς ν απαντήσω έτσι όπως τοποθετήθηκε. Θα πω βέβαια ότι ο Picasso όταν χρειάστηκε, ζωγράφισε τη Γκουέρνικα αντί να κλειστεί σ ένα αποστειρωμένο δωμάτιο φτιάχνοντας αριστουργήματα που δεν θ αφορούσαν κανέναν εκείνη τη στιγμή! Όμως αυτό είναι ένα κεφάλαιο για το οποίο θα μιλήσουμε μιαν άλλη φορά.
Επί του θέματος λοιπόν! «Χωρίς τα αρχαία μας μνημεία τι σχέση έχουμε με τον πολιτισμό»
Δεν κατάλαβα πώς βρέθηκε έτσι ξαφνικά εκτεθειμένος, ένας άνθρωπος που ξέρω καλά πως τα προσέχει τα λόγια του και βασανίζει πολύ το μυαλό του πριν πει κάτι και μάλιστα τόσο σοβαρό. Nα είδε κατά τύχην τα τηλεοπτικά σποτ της ΕΡΤ3 που προβάλλει μονίμως μεταξύ άλλων και κάποιους χαριεντιζόμενους και «φερόμενους» ως μουσικούς; Και πού τους ξέρει! Άλλωστε αυτό δεν δημιουργεί και καμιά πολιτιστική υποβάθμιση, πολιτική δημιουργεί. Σκέφτομαι λοιπόν τι νάναι αυτό που θα μπορούσε να κάνει έναν άνθρωπο να πει μια τόσο βαρύγδουπη κουβέντα. Να πω τη μαύρη μου αλήθεια τίποτα. Λοιπόν ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ αγαπητέ Λεωνίδα. Αν δεν είμαστε ικανοί πολλές φορές να «τον έχουμε ο καθένας», είναι μια άλλη υπόθεση. Υπάρχει όμως και λειτουργεί. Μας θρέφει υπόγεια, μυστικά, έστω κι αν δεν το καταλαβαίνουμε. Δεν είναι μόνο τα μάρμαρα. Είναι κι ο Τερζάκης, ο Παναγιωτόπουλος, ο Παπανούτσος, αυτές οι τεράστιες μορφές των γραμμάτων στις μέρες μας, που διαμόρφωσαν τη γλώσσα μας. Ο Σεφέρης, ο Ελύτης 2 Νόμπελ Ποίησης. Ο Εμπειρίκος, ο Σαχτούρης ο Ρίτσος, ο Εγγονόπουλος, ποιητές παγκόσμιας ακτινοβολίας. Ο Παρθένης, ο Γκίκας, οΤσαρούχης, ο Μόραλης, ο Αλέκος Φασιανός. O σπουδαίος Δημήτρης Σγούρος, ο Γιώργος Κουρουπός, και σύ ο Λεωνίδας Καβάκος ο κορυφαίος, αλλά και πόσοι άλλοι εκλεκτοί, που ίσως ξεχνάω! Δεν έχουμε λοιπόν μόνο τα «μάρμαρα», τα αρχαία μας «μνημεία» και μετά το χάος αγαπητέ μου βιρτουόζε! Κάτι έχουμε και πέρα απ αυτά. Κι όχι απλώς κάτι. Πολλά! Πολλά από κείνα που συνθέτουν αυτό που λέμε ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ και που εσύ αμφισβητείς ή που θες ν αμφισβητείς αν υπάρχει σήμερα. Λοιπόν υπάρχει! Eμείς άλλωστε τον νοιώθουμε στο πετσί μας από φύση, ζώντας τα μοιρολόγια κι όχι τα τραγούδια του γάμου. Σου λέει κάτι αυτό; Έτσι ειν η Ελλάδα, και σ αυτή την Ελλάδα ζούμε. Στο τραγικά αυτό ωραίο πέτρινο ακρωτήρι, εδώ κάπου στη Μεσόγειο.